1. ความเบื่อหน่าย
สาเหตุที่พบบ่อยที่สุดประการหนึ่งที่วัยรุ่นเริ่มลองใช้ยาเสพติดและแอลกอฮอล์ก็คือ พวกเขาเบื่อและไม่มีความสนใจที่ลึกซึ้งกว่านั้น พวกเขาเห็นว่ายาเสพติดและแอลกอฮอล์เป็นเพียงกิจกรรมยามว่างที่ต้องสำรวจ ลองให้วัยรุ่นของคุณมีความรับผิดชอบมากขึ้นหรือทำกิจกรรมนอกหลักสูตรเพื่อมีส่วนร่วม เพื่อที่เขาหรือเธอจะได้ไม่มีเวลาคิดเกี่ยวกับการใช้สารเสพติด
2. ประสบการณ์การสร้างความผูกพัน
วัยรุ่นจำนวนมาก ซึ่งโดยปกติมักจะอยู่ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 มักจะขี้อายและมีปัญหาในการหาเพื่อน (โดยเฉพาะในโรงเรียนใหม่ที่มีนักเรียนรุ่นพี่) เราหันไปพึ่งยาเสพติดและแอลกอฮอล์เพื่อช่วยให้รู้สึกมั่นใจมากขึ้นหรือเพื่อสร้างสัมพันธ์กับกลุ่มสังคมที่ขึ้นชื่อเรื่องการใช้สารเหล่านี้ ซึ่งไม่เหมือนกับแรงกดดันจากเพื่อนโดยตรง แต่เกิดจากความต้องการสร้างสัมพันธ์และหาเพื่อนใหม่ การสนับสนุนให้บุตรหลานเข้าร่วมชมรมและเล่นกีฬาอาจช่วยให้พวกเขาหาเพื่อนได้ในทางที่ดี
3. โรคซึมเศร้า
วัยรุ่นบางคนหันไปพึ่งยาเสพติดและแอลกอฮอล์เพื่อหลีกหนีจากความเป็นจริง เมื่อรู้สึกเศร้าหรือหดหู่ พวกเขามองว่ายาเสพติดเป็นหนทางในการลืมและรู้สึกมีความสุขมากขึ้น เป็นความพยายามของพวกเขาที่จะรักษาตัวเอง คุณอาจมองว่าทัศนคติที่หงุดหงิดเป็นเพียง “วัยรุ่น” แต่ลึกๆ แล้วอาจมีภาวะซึมเศร้าแฝงอยู่
4. ความอยากรู้อยากเห็น
ความอยากรู้อยากเห็นเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตและวัยรุ่นก็ไม่สามารถหลุดพ้นจากแรงกระตุ้นนี้ได้ วัยรุ่นหลายคนเริ่มทดลองใช้ยาและแอลกอฮอล์เพียงเพราะพวกเขาอยากรู้อยากเห็นและอยากรู้ว่ามันรู้สึกอย่างไร เมื่อเป็นวัยรุ่น พวกเขาจะเข้าใจผิดคิดว่าตัวเองไม่มีวันพ่ายแพ้ แม้จะรู้ว่ายาเสพติดเป็นสิ่งไม่ดี แต่พวกเขาไม่เชื่อว่าจะมีสิ่งเลวร้ายเกิดขึ้นกับพวกเขาได้ การให้ความรู้แก่บุตรหลานเกี่ยวกับผลที่ตามมาของการใช้ยาเสพติดและแอลกอฮอล์ในทางที่ผิดอาจช่วยดับความอยากรู้อยากเห็นนี้ลงได้
5. การลดน้ำหนัก
วัยรุ่นหญิงมักหันไปพึ่งยาเสพติดชนิดรุนแรง เช่น โคเคน เพื่อลดน้ำหนักอย่างรวดเร็ว โดยเฉพาะในช่วงมัธยมปลาย เด็กสาวจะใส่ใจรูปร่างมากขึ้น และอาจพยายามลดน้ำหนักเพื่อดึงดูดความสนใจของหนุ่มๆ สาวๆ เหล่านี้อาจมีปัญหากับอาการผิดปกติทางการกินร่วมด้วย เช่น โรคเบื่ออาหารหรือโรคคลั่งอาหาร
6. ความเครียด
ในช่วงมัธยมศึกษาตอนปลาย วัยรุ่นจำนวนมากมีความเครียดมากเกินไปเนื่องจากตารางเรียนที่แน่นขนัดด้วยชั้นเรียนขั้นสูงและกิจกรรมนอกหลักสูตร การขาดทักษะในการรับมืออาจทำให้พวกเขามองหาวิธีรับมือกับความเครียดแบบเทียมๆ จากนั้นพวกเขาจึงหันไปพึ่งยาเสพติด เช่น กัญชา เพื่อผ่อนคลาย
7. ความนับถือตนเองต่ำ
ในวัยรุ่น โดยเฉพาะช่วงอายุ 14-16 ปี ความนับถือตนเองต่ำเนื่องจากรูปลักษณ์ภายนอกหรือการขาดเพื่อนอาจนำไปสู่พฤติกรรมทำลายตนเอง สื่อ ผู้กลั่นแกล้ง และบ่อยครั้งครอบครัวมักกดดันให้วัยรุ่นแสดงพฤติกรรมและแต่งตัวในลักษณะใดลักษณะหนึ่ง และพวกเขาจะสูญเสียความเชื่อมั่นในตัวเองหากไม่สามารถบรรลุมาตรฐานที่สูงดังกล่าว ยาเสพติดและแอลกอฮอล์ดูเหมือนจะเป็นหนทางง่ายๆ ในการหลีกหนีจากความเป็นจริงนี้
8. ประสบการณ์ที่ได้รับการปรับปรุง
ยาเสพติดและแอลกอฮอล์มักใช้เพื่อเพิ่มประสบการณ์บางอย่าง โคเคนและแอดเดอรัลมักใช้เพื่อเพิ่มพลังงานและสมาธิเมื่อรู้สึกว่าทำอะไรด้วยตัวเองไม่ได้และต้องการความช่วยเหลือเล็กน้อย ยาอีสามารถใช้เพื่อลดการยับยั้งชั่งใจและเพิ่มประสบการณ์ทางเพศ กัญชาและแอลกอฮอล์มักใช้เพื่อผ่อนคลายและรู้สึกสบายใจมากขึ้นในสถานการณ์ทางสังคม
9. แรงกดดันจากเพื่อน
พวกเขาทุกคนต่างเรียนรู้เกี่ยวกับเรื่องนี้และคิดว่ามันจะไม่เกิดขึ้นกับพวกเขา แต่บ่อยครั้งที่เรื่องราวคลาสสิกของแรงกดดันจากเพื่อนฝูงเป็นสาเหตุที่ทำให้พวกเขาลองใช้ยาและแอลกอฮอล์ แรงกดดันจากเพื่อนฝูงมักเกิดขึ้นในช่วงอายุ 16 ถึง 18 ปี เมื่อวัยรุ่นเริ่มคิดว่า “คนอื่นก็ทำกันหมด” ดังนั้นพวกเขาจึงควรทำเช่นกัน ในงานปาร์ตี้ หลังงานเต้นรำ กับเพื่อนหรือคนสำคัญ สถานการณ์เหล่านี้ล้วนเป็นเรื่องปกติที่พวกเขารู้สึกว่าจำเป็นต้องเข้าร่วมเพื่อให้เข้ากับคนอื่นได้ แรงกดดันจากเพื่อนฝูงนี้เห็นได้ชัดเจนกว่าแรงกดดันในการหาเพื่อน และบางครั้งก็เกิดจากเพื่อนที่อายุมากกว่า
10. ตอนนี้หรือไม่เลย
วัยรุ่นมักรู้สึกว่าสังคมจำเป็นต้องทดลองและสัมผัสประสบการณ์ต่างๆ ให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ในขณะที่ยังเด็ก พวกเขารู้สึกว่าเป็นสถานการณ์ที่ต้อง “ลองตอนนี้หรือไม่ลองเลย” พวกเขาต้องลองยาตั้งแต่ตอนนี้ ก่อนที่จะเติบโตเป็นผู้ใหญ่และมีความรับผิดชอบ พวกเขารู้สึกว่าหากไม่ลองตอนนี้ พวกเขาจะพลาดโอกาสดีๆ พวกเขารู้สึกว่าจะไม่ใช่เรื่องใหญ่หากลองทุกอย่างสักครั้ง…หรือสองครั้ง
11. พันธุศาสตร์
หากมีประวัติครอบครัวที่ติดยาหรือติดสุรา วัยรุ่นอาจมีแนวโน้มทางพันธุกรรมที่จะลองใช้ยาและสุราจนติดยา แม้ว่าการเลือกที่ไม่ดีจะเป็นส่วนหนึ่งของวัยรุ่น แต่ก็ไม่สามารถโทษยีนของพวกเขาได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งหากพวกเขาไม่ได้รับการศึกษา หากครอบครัวมีประวัติการติดยา จงซื่อสัตย์และเปิดใจพูดคุยเกี่ยวกับความเสี่ยงที่แท้จริงของการใช้สารเสพติด
